Lafı dolandırmadan baştan tarafımı -tarafsızlığımı- belli edeyim.
Asla fanatik bir Arctic Monkeys fanı olmadım. Aslında daha çok Brianstorm Arctic‘cisi oldum da diyebilirim ( ya da Favourite Worst Nightmare Arctic’cisi mi denir bu durumda bilemedim…) Onların adım adım yükselişlerine tanık oldum; bir nevi kendi neslimin adamları muamelesi yaptığımdan sempatim vardı. Üstelik solistleri Alex Turner; biricik idollerimden Alexa Chung‘ın sevgilisi olduğundan Hot Nerd Girl’lerin de rock yıldızı sevgilisi olur tadında bana biraz teselli sağlıyordu.
Her neyse konumuz bu değil. Konumuz; benim söz konusu Arctic Monkeys olduğunda ne kadar tarafsız olabildiğim.
O çok konuşulan AM rüzgarında ben neyse ki başka müzisyenlerin başka duraklarındaydım. Ama asıl acı olan AM albümünün maksimum 2 yıl önce çıktığını falan sanmam. Tabii ki öyle bir şey yok; koskoca 5 yıl olmuş. Tıpkı biz dinleyicide olduğu gibi onlar da şimdi bambaşka bir noktadalar.
Bu yaza soundtrack olarak eşlik etmeyi vaat eden Tranquility Base Hotel & Casino; kısaca grubu seven veya tarzını bilen herkes için şaşırtıcı ve farklı bir albüm.
Kabul etmek gerek; bu beklediğiniz gibi bir Arctic Monkeys albümü değil. Üstelik kimlik krizi içinde yaşayan Alex Turner’a kulak vermek yer yer rahatsız bir deneyim olabilir, ama biraz zaman vermek ve grubun katalogundaki bu cesur altıncı albüme biraz saygı göstermek gerekiyor. MySpace ile şöhrete kavuşmuş bir gruptan sürekli aynı şeyleri beklemenin de biraz haksızlık olduğunu düşünüyorum.
Albüm boyunca Alex Turner kah dinden (“emergency battery pack just in time for my weekly chat with God on videocall), kah teknolojiden (“my virtual reality mask is stuck on ‘Parliament Brawl’) ya da politikadan (“the leader of the free world reminds you of a wrestler wearing tight golden trunks”) dem vuruyor.
Albümün klasik Arctic Monkeys sound’una en yakın işi Four Out Of Five.
Bununla birlikte bana göre albümün iki yıldızı Golden Trunks ve American Sports.
Bu yıl bir diğer “hmm ama beklediğim albüm bu değildi” hamlesi de Jack White’tan gelmişti. (Ki onun da incelemesi gelecek.)
Boarding House Reach; White’ın katalogundaki diğer işlerin çok uzağında bir yerde duruyordu ama avantajı solo bir albüm olmasıydı. Arctic’in albümünün dezavantaja dönüştüğü nokta ise tam olarak bu.
Albümün akışı kusursuz. Baslar, piyano ve Alex’in sesi de öyle. Yani totalde elimizde oldukça iyi bir albüm var ama Alex’in solo albümü olarak piyasaya sürülseymiş çok daha iyi olabilecek bir albüm.
Uzun vadede değeri anlaşılabilecek ve daha da sevilecek olan Tranquility Base Hotel & Casino; kesinlikle Monkeys için cesur ve yenilikçi bir adım. Peki ama nereye doğru? Sanırım bunu bir sonraki albümde görebileceğiz.
MÜŞRA DEMİR
https://www.youtube.com/multibabydoll
https://instagram.com/multibabydoll/
