Neil Young bu hafta Spotify’a sert bir ültimatom verdi: “Ben mi yoksa Joe Rogan mı?” Kanadalı-Amerikalı müzisyen, menajerine ve plak şirketine yazdığı ve müziğinin yayın hizmetinden kaldırılmasını isteyen bir mektupta; Spotify’ın Joe Rogan Experience Podcast’ine özel ev sahipliği yapmasını eleştirdi. Spotify ise Young’ın tüm kataloğunu kaldırarak Rogan’ı seçmiş oldu.
Young’ın itirazları, Rogan tarafından sık sık propagandası yapılan “hayatı tehdit eden Covid yanlış bilgileri”ne dayanıyordu. Bu sert çıkış; Spotify’a Rogan’ın asılsız bakış açısını yaymayı bırakması çağrısında bulunan 270 tıp ve bilim uzmanı tarafından bu ayın başlarında Spotify’a gönderilen bir mektupta desteklendi. Young, imzası olan cesaretinin yanında, uzun vadeli şirketi Reprise Records’un (Warner Music Group’un bir parçası) desteğini aldı, çünkü web sitesinde yaptığı açıklamada, müziğini kaldırmanın Spotify için “müziğinden gelen kazancın %60’ını kaybetmek” anlamına geleceğini söyledi.
Spotify’ın kararı, sanatçılarla yüzleşme konusunda sistemde tamamen yeni bir savaş çizgisi çiziyor. Geçmişte kavgalar ticari meseleler etrafında olma eğilimindeydi ve sanatçılar, bu platformların kendileri için yaptığı mikro ödemelerin haksız yere düşük olduğunu tartışıyordu. Bu yeni çatışma ise tamamen ideolojik olduğu için dikkate değer.
Yaptığı bu son hamleler, Spotify’ın kurulduğu liberal İsveç’teki köklerine büyük bir ihanet gibi geliyor. Bu, çeşitliliğin alkışlandığı, babalık izninin teşvik edildiği, personelin zihinsel sağlığının her şeyden önemli sayıldığı bir şirket.
Ortaya çıkan şey, Spotify’ın kurucu ortağı ve CEO’su Daniel Ek için karmaşık bir etik ve finansal bilmece. Spotify’ın tıbbi yanlış bilgileri; -özel olarak yayınlamak için 100 milyon dolar (75 milyon £) ödediği söylentileri de olan- bir podcast aracılığıyla güçlendirmesinden mutlu mu? Yoksa şirketin sıkı bir şekilde denetlemesini ve podcast yayıncılarının söylediklerini kontrol etmesini mi sağlayacak?
Rogangate, Spotify’ın yeni öncelikleri hakkında çok şey söylüyor. Artık sadece bir müzik akışı hizmeti değil; Spotify artık kendisini bir ses platformu ve podcasting’i yeni ağırlık merkezi olarak görüyor. Spotify için podcast’lerin çekiciliğinin bir kısmı, farklı bir dinleme türünü temsil etmeleridir: Favori bir sanatçının iki veya üç yılda bir çıkan albümü yerine, en azından her hafta yeni içerik var bu sistemde. Bu tür bir çıktı sıklığı, tüketici sadakatini – ve dolayısıyla aboneleri – herhangi bir sanatçının yapabileceğinden çok daha iyi güçlendirir. Bu yüzden Spotify, Rogan’ın gitmesine izin vermekte veya onun daha uç görüşlerinin bazılarını dizginlemekte bu kadar tereddüt ediyor olabilir. Rogan, her bölüm için tahmini 11 milyon dinleyiciyi kendine çekiyor ve onları orada tutuyor.
Değişimi, şirketin New York borsasında doğrudan listelenmeye başladığı ve Stockholm yerine Manhattan’ın şirketin coğrafi ve kültürel merkez üssü haline geldiği Nisan 2018’e tarihlendirebiliriz. Spotify’ın daha fazla Wall Street ve daha az Stortorget olduğu an buydu. Spotify’ın kötü kararlar verme geçmişi var. 2014’te Taylor Swift ile telif oranları konusunda çirkin ve halka açık bir savaş vermişlerdi. Ancak buna benzer durumlarda Spotify duruşunu yumuşatmıştı. Şirket, etik ve ideolojik bakış açılarını çok daha fazla Amerikan olacak şekilde yeniden ayarladıkça, bu uzlaşma eğilimi çöktü. Olumsuz sonuçları ne olursa olsun, çıplak kapitalizm şimdi şirket içinde her şeye karşı zafer kazanmış gibi görünüyor.
Bununla birlikte, “söylenemez olanı söylemekle” övünen biriyle sadece flört etmekle kalmayıp, finansal olarak olanak sağlamadaki sorun, her sözle daha ileri ve daha çılgınca gidebilmeleri. Bilanço açısından mantıklı gelse de, Rogan’ın tarafında yer almak; Spotify’ın şimdiye kadarki en pervasız ve kibirli kararı olabilir. Zira nihai maliyet piyasa değeri değil; itibarı, dinleyicilerinin sadakati ve ruhu.
