Alice In Chains, bir Seattle ve Grunge’sever olarak tabii ki her zaman listemin tepe noktalarında yer alır ama… Ama işte açıklayamadığım bir şeyler var. Rahmetli (böyle de deyince ne garip oldu) Layne Staley‘i hem dinlemekten çok hoşlanıp hem dinleyememek… Ölümüne en katlanamadığım adamlardan biri olan Layne’in o melankolik ve karanlık sesini duymak, beni çoğu zaman korkuyla karışık üzüyor. AIC’in son kadrosuyla daha sağlıklı bir ilişkimiz olsa da, Layne’in yeri başka, bu Unplugged konserinin yeri ise çok çok başka…
90’lardaki MTV Unplugged konserlerinin zaten hayranıyım, ama bu 1996 tarihli Alice In Chains konseri tam da içinde bulunduğumuz yağışlı günler için verilmiş gibi. Layne’in mükemmel sesi, tüm ekibin harika uyumu… Konserin yarısını güneş gözlükleriyle geçiren Layne’in gözlüklerini çıkardığı anda zaten bağımlılığının tavan yaptığını gözlerinden anlamanın verdiği hüzün … (yapmayın annem, yapmayın.)
Kısacası play tuşuna basın, kendinizi bu konserin playlistine bırakın. Size Seattle tadında, güzel ve yağmurlu bir gün diliyorum…
MÜŞRA DEMİR
